Πορτογαλία - Το σπίτι της Οδού Breyner...
Από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στην Πορτογαλία αρχίσαμε να μετράμε τις ομοιότητες με την Ελλάδα. Δεν ήμασταν στην Πορτογαλία αλλά σε μια άλλη Ελλάδα όπου όλοι ήταν μεταγλωττισμένοι και ίσως λίγο πιο σκουρόχρωμοι αλλά κατά βάθος ήμασταν στο σπίτι μας. Όλα αυτά σκεφτόμασταν και συζητούσαμε με την Αθηνά όσο πηγαίναμε από τη Λισαβώνα στο Πόρτο με το λεωφορείο, για να εγκατασταθούμε εκεί για τον ένα μήνα της ανταλλαγής. Και παραξενευόμασταν που οι σημαίες που κυμάτιζαν δεν ήταν γαλανόλευκες.
Κι έπειτα φτάσαμε στο Πόρτο... Δηλαδή σε μια πόλη με παλιά κτίρια, αφρόντιστα, με φτωχικές γειτονιές και βρώμικους δρόμους. Όλα αυτά δεν μας έδωσαν και την καλύτερη πρώτη εντύπωση. Και είναι πράγματι πολύ κρίμα γιατί τώρα που έχω ζήσει εκεί ένα μήνα, έχω γνωρίσει το Πόρτο όπως πραγματικά είναι. Δηλαδή μια πόλη όμορφη, γραφική που αξίζει να την επισκεφθείς και να απολαύσεις τις βόλτες σου στα γραφικά σοκάκια και στις όχθες του ποταμού.
Την ίδια κακή πρώτη εντύπωση μας έδωσε και η εστία, όταν την πρωτοαντικρίσαμε, αλλά όπως όλα κι αυτό ήταν ένα θέμα συνήθειας και στο τέλος αγαπήσαμε τόσο πολύ την αυλή μας και την ημιυπόγεια κουζίνα μας, που ούτε θα το φανταζόμασταν. Όταν φύγαμε αφήσαμε πίσω μας τόσο όμορφες αναμνήσεις από μέρη, από άτομα, από μικρά και ασήμαντα πράγματα που όμως μας γέμιζαν ενέργεια και τόση χαρά.Από την Πορτογαλία λοιπόν θα θυμάμαι:
1. την πιο αστεία προφορά του κόσμου:την πορτογαλέζικη (!),
2. τη συνεχή έλλειψη προσανατολισμού μου τις πρώτες μέρες, ή καλύτερα βδομάδες,
3. τις εξόδους τα βράδια στο Piolho,
4. τις ατελείωτες συζητήσεις πριν κοιμηθούμε,
5. τα τραγούδια του Joao και του Luis με τις κιθάρες, ειδικά όταν έλεγαν το Alfonso,
6. την Πολωνή φίλη μου να με καληνυχτίζει στα ελληνικά,
7. τον Paul και το Marco να παίζουν πιάνο στο tea house και όλοι να τραγουδάμε,
8. τη βραδιά barbeque στην αυλή και την αυτοσχέδια disco στο πίσω δωμάτιο,
9. την ομίχλη και εμάς να την παρατηρούμε από το παράθυρό μας και να πιάνουμε κουβέντα με την Terry και την Camilla που επίσης έσκυβαν έξω από τα παράθυρά τους κι όλα αυτά στις 4:30 το πρωί και τελικά…
10. όλους τους υπέροχους ανθρώπους από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου που γνώρισα στο σπίτι της οδού Breyner.
Μαρία Σκαρλατούδη,
Φοιτήτρια Ιατρικής ΑΠΘ,
Paris, je t’aime
Τα πρόσωπα της ανταλλαγής μου
Μαρία (ελληνίδα συμφοιτήτρια), Marion (γαλλίδα συμφοιτήτρια, contact person και LEO επιτροπής Πανεπιστημίου Kremlin-Bicetre), Capucine (contact person κ εν δυνάμει από μηχανής Θεός…) Οι προσδοκίες μου από Ελλάδα την παραμονή
…ήταν να περάσω ένα μήνα στο Παρίσι σε μια ανταλλαγή που θα μας τρέχουν όλους τους ανταλλασσόμενους τσούρμο από εκδρομή σε πάρτυ, όπως κάνουμε εδώ στην Αθήνα. Όλα αυτά με ένα μικρό ερωτηματικό, δεδομένου ότι Παρασκευή μεσημέρι μας έστειλε τελικά η Marion καινούργια ονόματα και τηλέφωνα για να επικοινωνήσουμε με το που θα φτάσουμε και κάτι καινούργιες διευθύνσεις διαμονής… η δική μου μία ώρα με το τρένο από το Πανεπιστήμιο…Μπα, σκέφτηκα… Λάθος θα κάνω… Οι πληροφορίες από το internet είναι κατά 50% λάθος…
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο
… ήμουν μέσα στην τρελή αισιοδοξία (γιατί με είχα πείσει ότι οι πληροφορίες από το internet είναι κατά 50% λάθος) ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχή… Μπαίνω στο τραίνο για να φτάσω στον σταθμό που μου είχαν πει ότι θα συναντούσα μια φίλη της Caroline, της φοιτήτριας στο σπίτι της οποίας θα έμενα, γιατί εκείνη είχε φύγει διακοπές… Αλί και τρισαλί… Το internet τελικά είναι σπουδαίος τρόπος ενημέρωσης… Μετά από μία ώρα κ ένα τέταρτο συναντώ την Clemence στην αποβάθρα… Μετά από δύο ώρες είμαι στο σπίτι της Caroline, σε ένα κατά τα άλλα πλούσιο και καταπράσινο αλλά στην άκρη του Θεού προάστιο....
Το πρώτο ΣΚ
Ως μια άλλη Scarlet, έχω μάθει να μετατοπίζω τα προβλήματα για αργότερα! Έτσι, αποφάσισα να λύσω το πρόβλημα της απόστασης κάποια άλλη στιγμή μέσα στην Κυριακή που θα έφτανε και η Μαρία και να διασκεδάσω το πρώτο ΣΚ γιατί μετά θα άρχιζαν οι κλινικές και δε θα είχαμε ελεύθερα τα πρωινά… Εκείνο το βράδυ λοιπόν, παρακολούθησα μαζί με χιλιάδες παριζιάνους από μια γιγαντοοθόνη στο γήπεδο Charletty το ματς Γαλλία-Βραζιλία… Δέχτηκα εκεί το πρώτο πολιτισμικό σοκ καθώς μέσα σε ένα δίωρο, υπό την επίδραση αλκοόλ και του αέρα της νίκης, τα ακαδημαϊκά γαλλικά μου μετατράπηκαν σε ωραιότατη αργκό και τα μόνα συνθήματα που ήξερα να φωνάζω σε ματς τύπου «σήκωσέ το, το τιμημένο…» και «Χαριστέεεεεας…» μεταφράστηκαν σε ένδοξα και ξελαρυγγιαστικά «Allez les Blues!» και «Zizououou, joue!!!». Μετά τη νίκη, ζήσαμε στιγμές όπως αυτές του προπερισυνού καλοκαιριού στην Ομόνοια αλλά αυτή τη φορά στις Champs-Elysees! Και είχα την πεποίθηση ότι καλά ξεκινά η ανταλλαγή! Αλί και τρισαλί!
Το επόμενο πρωί που συνάντησα τη Μαρία, δοκιμάσαμε να επικοινωνήσουμε με την Marion για να δούμε τι θα γίνει τη Δευτέρα με τις κλινικές μας… Μετά από ένα τηλεφωνικό διαπληκτισμό με τη Marion που αναρωτιόταν γιατί άραγε θέλαμε να μιλήσουμε με κάποιον που να ασχολείται με τις ανταλλαγές και αρνιόταν να μας συναντήσει, μερικά τηλέφωνα στην HelMSIC Αθήνας, κλάμματα εκνευρισμού και αρκετά mails, αποφασίσαμε να εκβιάσουμε λίγο την κατάσταση και τη Δευτέρα πήγαμε μόνες μας στο γραφείο διεθνών σχέσεων της σχολής και αναγκάσαμε τη γραμματέα να πάρει η ίδια τηλέφωνο την Marion… Τρεις ώρες αργότερα, βρισκόμασταν τελικά στις κλινικές μας…
Όσο για τη στέγαση, μάθαμε τελικά ότι διοργανώθηκε καθαρά από αμέλεια, δυο τρεις μέρες πριν φτάσουμε (παρότι μας επιβεβαίωναν ότι όλα ήταν από καιρό κανονισμένα)
Τελικά, τη λύση έδωσε η Capucine, η συμφοιτήτρια που είχε δεχτεί τελευταία στιγμή να αναλάβει τη φιλοξενία της Μαρίας για να πάει κ αυτή ανταλλαγή την επόμενη χρονιά… Ένα στρώμα στο πάτωμα και η πολύ φιλόξενη οικογένειά της δημιούργησαν έστω και με μερικές μέρες καθυστέρηση και μια τρομερά κακή οργάνωση από τη μεριά της γαλλικής επιτροπής, το υπόστρωμα για μια υπέροχη ανταλλαγή!!!
Ένα καλό contact person είναι το αλατοπίπερο της ανταλλαγής
Η Grenadine
…είναι η γάτα της Capucine και ο εφιάλτης μας για το μήνα! Άμαθες από γάτες, τις πρώτες δέκα μέρες είμασταν σίγουρες ότι τρώγαμε τρίχες παριζιάνας γάτας σε όλα μας τα γεύματα… Αλλά σιγά σιγά, την αγαπήσαμε και την συνηθίσαμε και τη συνδέσαμε στο μυαλό μας με το Παρίσι και το Moulin Rouge… Άλλωστε, το πιο γνωστό καμπαρέ του Παρισιού το λένε μαύρο γάτο κι έναν τέτοιο έχει ως έμβλημά του… Η δική μας ανταλλαγή έχει μάλλον την Grenadine!
Mundial- Γαλλία-Ιταλία…
Τέρμα! Οι Ιταλοί είναι πιο ωραίοι παίκτες από τους Γάλλούς και αυτούς υποστηρίζαμε (στα ελληνικά! Γιατί στα γαλλικά δηλώναμε φαν του Zidane…) Και μετά, άντε να πείσεις τους Γάλλους ότι οι Ιταλοί κέρδισαν επειδή έπαιξαν καλλίτερα!
Συγχαρητήρια από την κλινική
Μια βδομάδα μαθήματα στα γαλλικά με ελληνικότατο accent και τελικά δέχτηκα το πρωί μετά το ματς συγχαρητήρια για τη νίκη της χώρας μου στο Mundial (?!?!?!?!)
Η Θεία Τούλα και το εστιατόριο Santorini
Σαν να παίζαμε στο «Γάμος αλά Ελληνικά» εμφανίστηκε από το πουθενά μια Θεία Τούλα από τα Ζακόνινα Αιτωλοακαρνανίας και μια ολόκληρη οικογένεια και ένα ελληνικό εστιατόριο που έκαναν την πόλη ακόμη πιο φιλόξενη! (restaurant Santorini, rue de la Harpe, Metro St Michel-RER B)
Bal des pompiers-sapiers… Η φαντασίωση παίρνει σάρκα και οστά???
Οι Pompiers-Sapiers είναι κάτι σε πυροσβέστες, ΕΜΑΚιτες, Supermen… και πολύ δημοφιλείς στο γυναικείο πληθυσμό… και πριν την εθνική τους εορτή , ανοίγουν τους σταθμούς τους και κάνουν ένα μεγάλο πάρτι για τους νέους του Παρισιού… Αν εξαιρέσουμε δυο τρεις ημίγυμνους πυροσβέστες που χόρευαν πάνω στις πυροσβεστικές σκαλωσιές… μάλλον περιμέναμε κάτι καλλίτερο… Μπράβο, όμως στα παιδιά…
Τα ποδήλατα, ο Lenaic και το δάσος της Βουλόνης
Ο καλλίτερος τρόπος για να δεις μια πόλη, είναι τελικά με ποδήλατα! Ένα εικοσιτετράωρο ως δικυκλίστριες, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε το Παρίσι από άλλη άποψη! Με οδηγό το Lenaic που υποτίθεται κινείται μόνο με ποδήλατο στο Παρίσι, καταφέραμε να χαθούμε, να ξαναβρούμε το δρόμο και να ξαναχαθούμε και τελικά να φτάσουμε …
στις Invalides την Δεκάτη Τετάρτη Ιουλίου για τα πυροτεχνήματα
… και να δούμε ξαπλωμένες στο γρασίδι μαζί με χιλιάδες άλλους Παριζιάνους τον ουρανό και τον Πύργο του Άιφελ ολοφώτιστους.
HIV ή αλλιώς αιμορραγία του υαλοειδούς …
Αυτοί οι Γάλλοι… αντιστρέφουν τα πάντα στην ιατρική ορολογία…SIDA αντί για AIDS, IRM αντί για MRI και τόσα άλλα… Τελικά κατάλαβα στην πράξη πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνουμε την ιατρική ορολογία στα αγγλικά… Για να μπορούμε να συνεννοούμαστε καλλίτερα, βρε αδερφέ! Μου έκανε εντύπωση όμως που αν εξαιρέσουμε τα αρκτικόλεξα που παρουσίαζαν το παραπάνω πρόβλημα, γενικά ένας έλληνας φοιτητής με πολύ σχετική επαφή με αγγλική ορολογία μπορεί άνετα να καταλάβει και να εκφραστεί σε ιατρική συζήτηση στα γαλλικά. Οι Γάλλοι, βέβαια, δε μπορούν στα αγγλικά…
Ο κόσμος είναι πολύ μικρός για την IFMSA…
Ο Νίκος είναι ο LEO της Θεσσαλονίκης… τον γνωρίσαμε στο Παρίσι όπου έκανε ERASMUS και μας έκανε μια ωραιότατη ξενάγηση τόσο στο Παρίσι όσο και στο γαλλικό σύστημα ιατρικής εκπαίδευσης…
Μία γνωριμία απο τα παλιά, πισίνα πάρτι στους αμπελώνες της Γαλλίας και ξανά ο κόσμος είναι πολύ μικρός για την IFMSA…
Η Sabine είχε έρθει φέτος το καλοκαίρι ανταλλαγή με την IFMSA στην Αθήνα. Η Mathilde πέρισυ… Συναντηθήκαμε τελείως τυχαία και με τις δύο και κάναμε σαν να βλέπαμε έναν πολύ καλό φίλο ή συγγενή!
Η τελευταία με κάλεσε να περάσουμε το τελευταίο ΣΚ στο εξοχικό της αδερφής της σε κάτι που έμοιαζε λίγο με τις εκδρομές του ΟΦΙΣ ως προς τη σύνθεση. Μαζευτήκαμε περίπου πενήντα άτομα και κάναμε camping έξω από ένα ερείπιο αγροτόσπιτο περίπου 150 χρόνων, δίπλα σε μια καταπληκτική πισίνα! Surreal!
… Ουφφφ… Και είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω ακόμη να μοιραστώ… Τελικά, είναι δύσκολο να χωρέσεις έναν υπέροχο μήνα σε ένα κειμενάκι… Δεν ξέρω πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξω για να περιγράψω το πόσο υπέροχη ήταν η ανταλλαγή αυτή!
…και να φανταστεί κανείς ότι δεν ξεκίνησαν όλα όπως έπρεπε ή τέλος πάντων όπως κάνουμε εμείς τις ανταλλαγές στην Ελλάδα ή όπως μας περιγράφουν άλλοι φοιτητές που φεύγουν ανταλλαγή… Μπορεί εκείνο το μήνα να μασταν σε ανταλλαγή μόνο η Μαρία κ εγώ και όχι ένα ολόκληρο τσούρμο όπως περιμέναμε για καλοκαίρι… Μπορεί να μην οργάνωσαν social program… Μπορεί να έχουμε καταθάψει τους γάλλους και τις ανταλλαγές τους στα evaluations… αλλά, σας τ’ ορκίζομαι… ακόμη κι αν ήξερα πως ακριβώς θα είχαν τα πράγματα, πάλι θα το ξανάκανα!
Και είμαι σίγουρη ότι θα θυμάμαι αυτήν την κακοοργανωμένη υπέροχη ανταλλαγή για πάντα… και μέσω αυτής, φυσικά και τη HelMSIC!
Ζιόβα Αλεξάνδρα
Φοιτήτρια Ιατρικής Ε.Κ.Π.Α.
Hladim prsa! (μια απλή μέρα στο Πίλζεν της Τσεχίας, μεταξύ 5ης Ιουλίου και 1ης Αυγούστου 2008)
Η απόσταση από την εστία μέχρι το νοσοκομείο είναι 5 λεπτά, μέσα από ένα αλσύλλιο. Είναι από τις πλέον ειδυλλιακές διαδρομές στη θεωρία, αλλά δυστυχώς την κάνω με κλειστά μάτια από τη νύστα. Οι χθεσινοβραδινές κραιπάλες και τα βάναυσα ροχαλητά του Τούρκου συγκάτοικου είναι οι συνήθεις αιτίες, ο ύπνος ποτέ δεν αρκεί.Φτάνοντας στο νοσοκομείο, εκτίθεμαι σε μία γλώσσα που δε μου θυμίζει τίποτα και δεν μπορώ να βασιστώ στις ευγενείς μεταφραστικές προσπάθειες του επιβλέποντος γιατρού - παρ' όλ' αυτά κατανοώ ότι βλέπω πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά και βασανίζομαι να κάνω μια αδρή μετάφραση αργότερα στο γραφείο των ειδικευομένων. Όχι για πολύ όμως, διότι η πολλή επιστήμη βλάπτει τα πτερύγια των αυτιών και πρέπει να γυρίσω σπίτι να τέρψω το στομάχι.
Η πόρτα του δωματίου παραμένει πάντα ανοιχτή, μιας και έχει γίνει κέντρο διερχομένων - η ύπαρξη φαγητού στο ψυγείο και στο τηγάνι (το οποίο όμως κανένας δε δοκιμάζει, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί) και ο χαβαλές που επικρατεί στα 12 τετραγωνικά αποτελούν πόλο έλξης για τις βραδιές "παραδοσιακών ασμάτων", "παραδοσιακών ποτών" (Ρωσία εναντίον Τουρκίας, σημειώσατε 1), "παραδοσιακού μασάζ" (δια χειρών Ταϊβανέζου σπουδαστή παραδοσιακής Ιατρικής) και "καταστρώσεως εκδρομών" (υπεύθυνη ως συνήθως η Μύριαμ εξ Ισπανίας). Ακολουθεί κατανάλωση ζύθου. Μεγάλη κατανάλωση. Ύπνος βεβιασμένος.
Αντώνης Λιόλιος, 2008
Φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
Ανταλλαγή στην Αγγλία!
Ανταλλαγή στην Αγγλία, καλοκαίρι του 2008 και ορισμένες σκέψεις πάνω στις ανταλλαγές.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχοντας συμμετάσχει στις εξετάσεις της HelMSIC, εξασφάλισα τη θέση της ανταλλαγής στην Αγγλία. Τον θεωρώ όμως ακόμα περισσότερο τυχερό, όπως και όλους τους φοιτητές Ιατρικής στις επτά Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας, που έχουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε στο πρόγραμμα ανταλλαγών της IFMSA. Αν αναλογιστούμε το χυδαιότατο τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος φέρεται στους απόφοιτους ιατρούς των ελληνικών πανεπιστημίων, κάθε ευκαιρία που έχουμε να φύγουμε στο εξωτερικό είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη. Και η HelMSIC ευτυχώς μας δίνει πολλές τέτοιες ευκαιρίες και μάλιστα με τρόπο αξιοκρατικό, κάτι που δυστυχώς σπανίζει στη χώρα μας. Αυτή την αξιοκρατία που χαρακτηρίζει τις ανταλλαγές της HelMSIC, είμαι σε θέση να τη γνωρίζω καλύτερα από πολλούς συμφοιτητές μου και αυτό ύστερα από την ενεργή μου ανάμιξη με την οργάνωση. Και πληγώνομαι όταν ακούω διάφορους να την αμφισβητούν.
Πολλοί βλέπουν τις ανταλλαγές της HelMSIC ως διακοπές στο εξωτερικό, ως μια ευκαιρία να γνωρίσουν μια ξένη χώρα και φοιτητές απ' όλον τον κόσμο. Είναι όμως πολύ περισσότερα από αυτό, ειδικά όταν πρόκειται για χώρες όπως η Αγγλία ή άλλες της δυτικής Ευρώπης που δέχονται εκατοντάδες Έλληνες ιατρούς κάθε χρόνο. Δυστυχώς όμως ο αριθμός των θέσεων είναι περιορισμένος, η ζήτηση μεγαλύτερη της προσφοράς. Ειδικά για την Αγγλία, όπου τα συμβόλαια κλείνονται ύστερα από απόφαση των Άγγλων φοιτητών που έχουν ήδη επιλεγεί να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγών της IFMSA, είναι ελάχιστες οι ευκαιρίες.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μνεία στις ανταλλαγές ερευνητικού τύπου, που αποτελούν μικρό ποσοστό στο σύνολο των ανταλλαγών που προσφέρει η HelMSIC, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι εξίσου σημαντικές με αυτές του κλινικού τύπου. Έχοντας περιορισμένη επαφή με την έρευνα, που αποτελεί άλλωστε στυλοβάτη της Ιατρικής, η συμμετοχή μας για ένα μήνα σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα θεωρείται από τους ξένους σημαντική εμπειρία και προσόν. Γι' αυτό και αν κάτι θέλω να πω μέσα από αυτές τις αράδες είναι ότι είναι στο χέρι μας να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο, αξίοποιώντας στο έπακρο αυτές τις ευκαιρίες που παρέχει η HelMSIC, στους φοιτητές Ιατρικής. Και είναι στο χέρι αρμοδίων για την εκπαίδευση μας να τις στηρίξουν ειδικά τη στιγμή που εν ονόματι μικροκομματικών συμφερόντων ο νέος Έλληνας ιατρός έρχεται αντιμέτωπος με την εξευτελιστική αυτή τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Έλληνα πολίτη κατάσταση.
Αλέξανδρος Χατζηαγοράκης, 2008
Φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
Ανταλλαγή στη μαγική χώρα των 'Ινκας!
Περού... Η αρχαία χώρα των Ίνκας! Ειρηνικός ωκεανός, απέραντες εκτάσεις ερήμου, οι πανύψηλες Άνδεις, ζούγκλα! Μάτσου Πίτσου, μυστηριώδεις γραμμές Nasca, λάμα, πιράνχας, λέξεις μαγευτικές που θα συναντήσεις αν συνεχίσεις να διαβάζεις.
Όταν τελικά πριν από πέντε περίπου μήνες αποφάσισα να το τολμήσω και να πάω για ανταλλαγή στο Περού, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα περνούσα την πιο ωραία εμπειρία της ζωής μου! Με τα λίγα ισπανικά που ήξερα και χωρίς να έχω ταξιδέψει ποτέ μόνος σε μια τόσο μακρινή χώρα, το εγχείρημα έμοιαζε παράτολμο, συνάμα όμως συναρπαστικό.
Τώρα, έχοντας πια επιστρέψει από την ανταλλαγή, γεμάτος εμπειρίες και έχοντας κερδίσει πολλά, νιώθω την ανάγκη να γράψω στο χαρτί ότι μπορώ για να σας μεταφέρω στον μαγικό κόσμο του Περού και των ανταλλαγών!
Πατώντας το πόδι μου στη Λίμα, ένιωσα ξαφνικά να βρίσκομαι σε ένα άλλο κόσμο! Χτισμένη στην όχθη του ωκεανού, μια πόλη τεράστια, γεμάτη κίνηση και κόσμο διαφόρων κοινωνικών τάξεων, η πρωτεύουσα του Περού ήταν σίγουρα μια πρόκληση! Τα κακόφημα προάστια της Λίμα, τα γεμάτα λεωφορεία και τα σοκάκια με τα παλιά σπίτια έδωσαν τη θέση τους στη ζεστή υποδοχή από το Mario, το φοιτητή που θα με φιλοξενούσε και την οικογένεια του, που με έκανε να νιώσω σα στο σπίτι μου.
Για την οικογένεια όπου έμεινα ένα μήνα... δε θα ξεχάσω ότι φωνάζοντας Mario, μου απαντούσαν ο φοιτητής που με φιλοξενούσε, ο αδερφός του και ο πατέρας του!! (ναι, είχαν το ίδιο όνομα όλοι!). Δε θα ξεχάσω τη senora Marta, που φροντίζοντας με έγινε η δική μου μητέρα για ένα μήνα. Τη Rocio (η αδερφή) που μου έδειξε τα κατατόπια της νυχτερινής Λίμα, τη senora Matilde (η γιαγιά) που κάθε μεσημέρι ετοίμαζε με πολύ μεράκι παραδοσιακή περουβιανή κουζίνα για να δοκιμάσω και φυσικά την Pucchi, τη σκυλίτσα της οικογένειας που με πρόδωνε γαυγίζοντας όταν επέστρεφα στο σπίτι αργά το βράδυ!
Στο νοσοκομείο (Sabogal Hospital) δε θα ξεχάσω τους ντόπιους φοιτητές Brenda και Jose, που έγιναν οι καλύτεροι φίλοι μου στο Περού. Σε θα ξεχάσω τον υπεύθυνο γιατρό μου, Dr. Mollina, που αν και δε μιλούσε αγγλικά, στάθηκε το δίχτυ ασφαλείας μου καθ' όλη την παραμονή μου στο νοσοκομείο! Παρά τις δυσκολίες επικοινωνίας, με την είσοδο σε πολύωρα χειρουργεία και βοηθώντας σε μικροεπεμβάσεις, έκανα πράγματα που δε δοκίμασα καν σε 4 χρόνια σπουδών στην Ελλάδα!
Όσο κυλούσαν οι μέρες στη Λίμα, τα παλιά λεωφορεία έμοιαζαν πλέον γραφικά, ο θόρυβος έδινε τη θέση του στους ρυθμούς της μουσικής cumbia που ακουγόταν παντού, τα ισπανικά με τη λατινοαμερικάνικη προφορά άρχιζαν να βγάζουν νόημα και οι άνθρωποι που τρέχουν και φωνάζουν, στα μάτια μου άρχιζαν να έχουν χαμόγελα στα πρόσωπα! Η Λίμα ήταν πλέον μια πόλη στην καρδιά μου!
Αφήνοντας πίσω μου τη Λίμα τα Σαββατοκύριακα, καθώς και την τελευταία εβδομάδα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω και στο υπόλοιπο Περού! Τα ταξίδια ήταν μακρινά, ποτέ λιγότερο από 15 ώρες στο λεωφορείο, η διαδρομή όμως ήταν τόσο ξεχωριστή που σε καμιά περίπτωση δεν ένιωσα να βαριέμαι!
Οι ανταλλαγές δεν ήταν ένα τουριστικό ταξίδι. Ζώντας καθημερινά με ανθρώπους από το Περού, ένιωσα να γίνομαι ένα μαζί τους και έτσι, ακόμη και ταξιδεύοντας, δεν έμενα στον τουριστικό οδηγό αλλά ακολουθούσα τους ντόπιους και αναζητούσα την αληθινή εικόνα του Περού.
Οι προορισμοί πολλοί...
Οι μυστηριώδεις γραμμές της Nasca, πανάρχαιες γραμμές στην έρημο, που βλέποντας τις από ψηλά, ανακαλύπτεις ότι δημιουργούν΄διάφορα σχήματα. Ανεξήγητο και φανταστικό το πώς δημιουργήθηκαν και το γιατί δεν καταστρέφονται από τον αέρα ή τη βροχή! Η διαδρομή με το ελικοφόρο αεροπλάνο 5 επιβατών από το οποίο τις είδαμε είναι σίγουρα κάτι που δύσκολα θα ξαναζήσω!
Διασχίζοντας την έρημο και ταξιδεύοντας πάνω στην Panamericana avenue, (αναβιώνοντας τη διαδρομή που έκανε ο νεαρός μοτοσυκλετιστής Τσε πριν χρόνια), έφτασα στην πόλη της Arequipa, που είναι χτισμένη στους πρόποδες των Άνδεων. Εκεί σε υψόμετρο 5000m και με το λιγοστό οξυγόνο, γνώρισα τον πραγματικό κόσμο του Περού, με τις γυναίκες να φορούν τις παραδοσιακές πολύχρωμες στολές και να φορτώνουν τα φύλλα της κόκας στα λάμα (παραδοσιακό ζώο, κάτι μεταξύ αρνιού και καμήλας).
Η πόλη του Cusco και το Machu Pichu, η αρχαία πόλη των Ίνκας που κρυμμένη μέσα στα πανύψηλα βουνά, φέρει ακόμα τη μαγεία και τη δύναμη του σπουδαιότερου πολιτισμού που υπήρξε ποτέ σε ολόκληρη την Αμερική. Η διαδρομή στο μονοπάτι των Ίνκας, η ανατολή του "Θεού" ήλιου μέσα από τα ερείπια των ναών ζωντανεύουν, αφήνωντας τον κάθε επισκέπτη εκστασιασμένο.
Η πόλη Iquitos, χτισμένη μέσα στη ζούγκλα, με μοναδικό τρόπο να την προσεγγίσεις με το αεροπλάνο ή το πλοίο από τον Αμαζόνιο (δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου έκανα το πρώτο). Εκεί, προχωρώντας ακόμη πιο βαθιά στη ζούγκλα, είχα την ευκαιρία να κολυμπήσω στον Αμαζόνιο με δελφίνια του γλυκού νερού, να δώσω φαγητό σε πιθήκους που πηδούσαν πάνω μου για να το πάρουν, να ψαρέψω και να κολυμπήσω με τα "αιμοβόρα" πιράνχας και να αναζητήσω κροκόδειλους το βράδυ στις όχθες του ποταμού. Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τα πιο απίστευτα φρούτα του τροπικού και να γνωρίσω από κοντά τους ανθρώπους που ζουν εδώ, με όλες τις δυσκολίες, βλέποντας μια ζωή αλλιώτικη που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μπορούσε να υπάρχει!
Από το Περού δε θα ξεχάσω επίσης:
Το ζεστό μάτε κόκας (τσάι με φύλλα κοκαϊνης) που τις δύσκολες νύχτες στα βουνά των Άνδεων με κρατούσε ζεστό και τον κρύο χυμό μαρακούγια (passion fruit) που με δρόσιζε στην έρημο!
Τα αιμοβόρα κουνούπια της ζούγκλας (μάλλον περισσότερο αίμα έχασα από αυτά, παρά από τα πιράνχας!)
Την περουβιανή κουζίνα που εκτός των άλλων περιελάμβανε χοιροκούνελο (guinea pig), στομάχι και πνεύμονες αγελάδας, αλπάκο, πολύ πατάτα και καυτερό τσίλι!
Κι αν έστω και κάτι από αυτά δε σας έχει κινήσει το ενδιαφέρον, τότε οι ανταλλαγές είναι κάτι που πρέπει να αποφύγετε αυστηρώς!
Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης, 2008
Φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης, 2008
Φοιτητής Ιατρικής Α.Π.Θ.
Ανταλλαγή στην Αίγυπτο!
Τον προηγούμενο Αύγουστο συμμετείχα στις ανταλλαγές της HelMSIC. Πήγα Αίγυπτο! Και ήταν ο ομορφότερος, πιο ευτυχισμένος, γεμάτος, καλύτερος μήνας της ζωής μου!
Από την 1η Αυγούστου μέχτι την 31η, κάθε μέρα είχε και κάτι διαφορετικό, κάθε μέρα ζούσαμε τη ζωή στο έπακρο, ρουφούσαμε το μεδούλι της ζωής... Πραγματικά. Κάθε στιγμή ήταν απόλυτη ευτυχία, κάθε στιγμή ήταν μοναδική και ήμασταν σίγουροι πως δεν μπορούσε να γίνει καλύτερα, αλλά ερχόταν η επόμενη μέρα και μας διέψευδε, αφού ήταν ακόμα καλύτερη!
Αρχικά, μέναμε σε ένα hostel στην Αλεξάνδρεια. Οι Αιγύπτιοι είναι πολύ φιλόξενοι, πρόθυμοι και ζεστοί. Στο αεροδρόμιο, ενώ περίμενα το Contact Person μου, ήρθαν τουλάχιστον 5 μελαμψές οικογένειες και με ρώτησαν, στα ελληνικά κάποιες (!), αν ήθελα βοήθεια και μου πρόσφεραν το κινητό τους να πάρω τηλέφωνο... Το ελληνικό στοιχείο είναι πολύ έντονο στην Αλεξάνδρεια. Όλοι οι Αιγύπτιοι ξέρουν να μιλάνε λίγο ή πολύ ελληνικά και υπάρχουν πολλές πινακίδες στα ελληνικά. Ταβέρνες, καφέ...Στο δρόμο σου χαμογελάνε, σε χαιρετάνε και σε καλωσορίζουν...
Απ' το κρεβάτι μου έβλεπα το λιμάνι της Αλεξάνδρειας να απλώνεται στα πόδια μου. Και το ωράριο τους είναι διαφορετικό εκεί. Τα πάντα ανοίγουν 11-12 το πρωί και κλείνουν μετά τις 3 το πρωί... Δοκιμάσαμε και ναργιλέ και αιγυπτιακό τσάι και επισκεφθήκαμε και τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η οποία απλά σου έκοβε την ανάσα. 'Ηταν τόσο σύγχρονη, με το μεγαλύτερο αναγνωστήριο, τους περισσότερους υπολογιστές για το κοινό, τα περισσότερα βιβλία, τόσο άψογα σχεδιασμένη και εξοπλισμένη. Ένα κτίριο με φοβερή αρχιτεκτονική (ξεχωρίζει από μακριά) και ακόμα πιο εντυπωσιακό εσωτερικό...
Το νοσοκομείο ήταν επίσης απίστευτη εμπειρία. Είχα μόλις τελειώσει το πρώτο έτος, επομένως η δυνατότητα να εξετάσω ασθενείς και να παρακολουθήσω χειρουργεία δίπλα ακριβώς στο χειρουργό, να "κλείσω" ασθενείς... Ήταν πέρα από τα πιο τρελά μου όνειρα. Αισθάνθηκα πραγματικά γιατρός και οι άλλοι γιατροί ήταν τόσο πρόθυμοι να διδάξουν, να εξηγήσουν, να σου δείξουν... Κορυφή, απλά κορυφή. Γύρισα πίσω ΤΟΣΟ πορωμένη να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα και την επιστήμη μου...
Και φυσικά, το καλύτερο κομμάτι ήταν τα ταξίδια. Πρώτα πήγαμε στη Βόρεια Ακτή, όπου μας είχαν οργανώσει ένα πάρτυ καλωσορίσματος, που κράτησε 3 μέρες, σε μια βίλα δίπλα στη θάλασσα, με την πιο ψιλή, κάτασπρη σαν αλεύρι άμμο, σε μια παραλία με το πιο τιρκουάζ χρώμα, τα πιο μεγάλα κύματα που έχω δει στη ζωή μου. Απλά εκπληκτικό, αλλά μηδαμινό σε σχέση με αυτά που ακολούθησαν.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε μια πόλη-όαση μες τη μέση της ερήμου. Κάναμε και σαφάρι στην έρημο, με τα τζιπάκια που ανεβοκατέβαιναν απότομα τους ψηλούς αμμόλοφους, κάναμε sand surfing, κολυμπήσαμε σε μια λίμνη μες τη μέση της ερήμου, βουτήξαμε σε θερμές πηγές και τέλος κοιμηθήκαμε σε μια κατασκήνωση βεδουίνων... Φάγαμε μαζί τους γύρω από τη φωτιά και κοιμηθήκαμε κάτω από τ' αστέρια. Ο ουρανός της ερήμου είναι το κάτι άλλο! Δεν έχω ξαναδεί τόσο πυκνά αστέρια. Είδαμε γαλαξίες, το milky way, ήταν μοναδικό θέαμα. Τόσο φωτεινός ουρανός! Ουάου!
Επισκεφθήκαμε και το Κάιρο για 2 ημέρες, πήγαμε στις πυραμίδες της Γκίζας, ανεβήκαμε σε καμήλες, παζαρέψαμε στην αγορά του Αλ Χαλίλι, περιηγηθήκαμε στο αιγυπτιακό μουσείο, είδαμε πραγματικές μούμιες και σαρκοφάγους, κάναμε βόλτες με φαλάφελα (βαρκούλες) στο Νείλο...
Αλλά το καλύτερο ήταν μετά. Όπου κάναμε 5 μέρες κροαζιέρα στο Νείλο, με κρουαζιερόπλοιο 5 αστέρων, με πισίνα στο κατάστρωμα και 3 πολυτελή γεύματα - γραστρονομικές απολαύσεις- τη μέρα... Στο πλοίο κάναμε και πάρτυ με κελεμπίες!
Επισκφθήκαμε Luxor και Aswan, την κοιλάδα των βασιλέων (όπου μπήκαμε στους τάφους των βασιλιάδων), αρχαίους αιγυπτιακούς ναούς και μνημεία, που προκαλούσαν κάτι παραπάνω από δέος και θαυμασμό.
Επίσης κάναμε snorkeling σε κοραλλιογενείς υφάλους, ήταν σα να είμαστε σε ντοκιμαντέρ. Πολύχρωμα και επικίνδυνα ψαράκια κάθε σχήματος και μεγέθους, σαλάχια και ο φόβος των καρχαριών που έκοβαν βόλτες μερικά μέτρα στο βαθύ μπλε πιο πέρα. Και την επόμενη μέρα, οδηγήσαμε "γουρούνες", αυτά τα μηχανάκια με τις τέσσεις ρόδες, στην έρημο...Καλά, και αυτό "φυσούσε"...
Τέλος, ανεβήκαμε στο Σινά (2 ώρες σκαρφάλωμα) για να δούμε την ανατολή του ηλίου. Άξιζε φυσικά που μας βγήκε η γλώσσα και τα πόδια στις 3 η ώρα το πρωί, επειδή το τοπίο ήταν παραδεισένιο, σα να ανήκε σε κάποιον άλλο κόσμο, σύννεφα, βουνοκορφές, οροπέδια, όλα γίνονταν ένα και όταν είδαμε τον ήλιο ήταν σα να τον βλέπαμε για πρώτη φορά. Τρέμαμε από συγκίνηση για την ομορφιά που μας τύλιγε. Πραγματικά, λέγαμε "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ. Τώρα ζούμε πραγματικά. Τώρα βρήκαμε το νόημα της."
Χωρίς αμφιβολία, έχω παραλείψει πάρα πολλά πράγματα, αλλά το ηθικό δίδαγμα είναι ένα: το ταξίδι αυτό ήταν εμπειρία ζωής, γνώρισα άτομα εξαιρετικής ποιότητας, καλλιέργειας και επιπέδου, με άλλαξε ως άνθρωπο προς το καλύτερο, εμπλούτισε τον κατάλογο των εμπειριών μου και γι' αυτό το λόγο ευχαριστώ τα πιο εξυπηρετικά contact person του πλανήτη, αυτά της Αλεξάνδρειας, που τα είχαν οργανώσει όλα και έκαναν αυτό το μήνα αξέχαστο και ονειρεμένο, αλλά και τη HelMSIC που μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Χωρίς καμία αμφιβολία, προτείνω σε κάθε φοιτήτρια και φοιτητή Ιατρικής να το επιχειρήσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν δεν πάτε, δεν πρόκειται να ξέρετε πόσο όμορφο είναι, ό,τι και να σας πούμε, δεν είναι αρκετό για να το περιγράψει.
Γεωργία, 2008
Φοιτήτρια Ιατρικής Αθηνών
Exchange in Athens (January 2010)
A once in a lifetime opportunity
To be able to know another country, its culture, its people, its language and among all gain medical knowledge and experience, to see new diseases and learn new conducts and to evaluate another country 's health system has been a unique and wonderful experience for me.
To be able to see medicine where it all began and to live where modern civilization started is incredible. All the Greeks are really friendly and they all know english so well.
I have only to thank everyone at Agia Sofia Children’s Hospital, especially the doctors and medical students for their kindness and patience explaining every case to me and answering all my questions. “Thank you” Doctors Alexandra, Manolis, Jerry, Stavroula, David, Athens, Ilias, Irine, Katerina, Sofia. And “thank you” doctors to be: Elena, Eliana, Patty, Vaggeliw, Christina, Lucy and Dimitris.
Thank you all my new friends that lived this moment during a month by my side. The adventures we had together will never be forgotten and the friendship that we built will last forever!
“Thank you” Luiz Augusto, Julieta, Saint Claire, Tiago, Marina, Renata, Karine and Gabriel.
Last but not least, a special “thank you” to all the Helmsic members. Without you none of this would have been possible! And congratulations on your organization. The dormitory, the food, the survival guide and the social programs were all amazing. Also thanks for all you help whenever we needed it and for always being so kind towards us. “Thank you” Evgenia (Jenny, the BEST and sweetest contact person ever), George, Xenia, Dimitris, Thomas and Helen.
Debora Lins Franciotti - Brazil
HelMSIC Exchange in Crete, July 2008
My HelMSIC exchange in Crete could not have been more successful.
I did a clinical clerkship in the University Hospital of Crete, Heraklion, in the department of Orthopedics.
I stayed in Amoudara, holiday town 5km from center and shared a room with a girl from the Czech Republic. Amoudara was a very convenient place to stay as all other exchange students were staying there as well and it was located on the beach, which made it easy to combine the work and the holiday.
From the very beginning, my Greek contact person hosted me and showed me all the essential things that was to know about. The local medical students had their final exams in July, so they were quite busy with studying.
The Department of Orthopedics was a very good choice for improving my clinical skills as it is quite practical field of medicine. My greek being very poor, I obviously faced some language barriers in the hospital work but I was fortunate to have doctors explain to me all the main points in everyday work. Depending on the day, I followed and assisted the operations, followed the ward rounds and helped at the polyclinic and at the emergencies. I got lots f hands-on teaching which will help me in my future studies.
Apart from working at the hospital, Crete provides everything one can wish for a holiday. I was lucky to meet other exchange students from around the world. During the weekends, we travelled around the island and saw important sights, such as gorges of Samaria, the laggon of Balos and Elafonisi, the archaeological site of Knossos and also visited the city of Chania, Rethymnon and Agios Nikolaos.
The exchange was a perfect way to combine medicine and greek holidays. I really enjoyed the delicious greek food, although I probably ate too much feta cheese. It was very interesting to discover the greek culture and the working habits in the hospital. Most of all, I learned to appreciate the relaxed greek lifestyel and friendliness of the people!
Castren Eeva
Medical student in Finland
When Egypt meets Greece!!!
Well... if I would describe my trip to Greece in one word, I would say WONDERFUL!!!
And I am gonna ask for more words to say and describe this amazing trip!!!...
It all started back in my city Mansoura when I decided to go for exchange and applied for the exchange just two hours before the deadline... I put Greece and Netherland as my only options and I didn't realize how I was so lucky ot get Greece until I went there.
My first days there were so hard actually, it was the new year's time and everybody was back home and busy with their family and I was the only exchange student, so I was a complete stranger and in a strange country who can't find a single shop in the street opened to buy something to eat, so I spent my first night with an empty stomach and I was just feeling homesick, I stayed alone for the first five days until my lovely friend Olympia invited me to her birthday party and that was my first time to meet with everybody, I was amazed how everyone was so welcoming, so friendly and so warm in the very first meeting... Well, I was just being myself!
So after this day, everything was suddenly changing, I started to meet with lots of Greeks and by the 10th of January, I made great friends and had a wonderful time with them... they were having their exams, but that actually didn't keep them from taking me to every place they go, and organize me lots of nice stuff and lots of times in the library and watching them studying while me just writing down some stories.
This month was actually one of the bet in my life, and not just because of the nice time I spent there, but also because of my friends there, I met very special people there that I will never forget about them for the rest of my life. It is amazing how the Greeks are so so so frinedly, so warm and so humorous that you wouldn't miss your home...
The things that really took my breath away while I was in Greece were the nature, the pretty girls :) and the FOOD!!! It's the most delicious food I have ever tasted in my life, I gained about 8 kgs when I was there and then when I left Greece to Hungary for spending antother two weeks with my friends there, I lost the 8kgs as I coudn't eat anything other than greek food, I was actually addicted to it :)
If I was in earlier year of Medicine, definitely I would go in exchange to Thessaloniki again, really it's amazing and not just the city which is amazing, but it's so amazing just because og its people, because of the lovely friends who are volunteering back there in HelMSIC... so if you are an exchange student needing an advice where to go for a summer exchange, I would tell you for sure that you don't even have to think... cause you should go to Thessaloniki, otherwise you' re gonna miss a lot of things, a lot of really nice caring people.
My greeting and all my love to every friend I know back in Greece just searching for a stronger word other than "Thank You" to express my deep gratitude to them.
Now, though am back home, but sometimes I feel homesick and I would like to return to Greece, I just feel that it's actually my home!!!
Abdalla E. Mossad
Medical Student,
Mansoura Univerity, Egypt
Abdalla E. Mossad
Medical Student,
Mansoura Univerity, Egypt
IFMSA Brazil / HelMSIC Exchange Program
Greece and Its History
The reasons that lead me towards choosing Greece for this exchange program is mainly due to its historic role in developing the "rational medicine", not based in myths nor superstitious. The most ancient medical information came from the works of Homer. The physicians were highly considered.
One of the "doctor-hero", Asclepius, was divinized in the beginning of Arcaic Age and became the most important god of Medicine. The Temples of Cure spread out all over and the people would dream that they were cured by him.
The Medicine in Greece of 21st Century
Greece, through HelMSIC (Hellenic Medical Students' International Committee), is one of the countries for the IFMSA exchange program. At Aristotle University, in the city of Thessaloniki, I attended the Professional Exchange Program (SCOPE), in Internal Medicine. The program took place at the AHEPA University Hospital.
Aristotle University of Thessaloniki is the biggest university in Greece and its medical school has over 2000 students. It also counts with 4 large hospitals Hippokrateion, Papanikolaou, Central and AHEPA. The Medical School has 9 Departments: Anatomy and Pathology, Physiology and Pharmacology, Biological Science and Preventive Medicine, Radiology, Medical Physics and Informatics, Sensorial Organs, Children Health, Neuroscience, Surgery and Internal Medicine.
University's Campus
I was introduced to professor Dr. Karamitsos, who explained shortly how the Department worked. Activities started at 9 o' clock A.M., through 2 o' clock P.M. I would be supervised by a sixth year student, and would be dismissed in case of lectures (that were in Greek). Everyday, I would help the attendance of 3 patients.
The doctors and the student use 3 different colors of pen to identify basic vital parameters: temperature, pressure and heart frequency. There is a table at the patient's bed, in which those parameters were constantly written.
AHEPA University Hospital
Besides the activities in the hospital, I attended the group of studies of sexually transmitted diseases. Professor Dr. Alexiou, was responsible for those activities, and in the first day I explained shortly about the AIDS in Brazil and the free distribution of anti-HIV medicines.
A very good thing in Greece is the free education. They have free new books every semester and two free meals every day - from Monday to Friday.
Final Considerations
This exchange program was more than politic - cultural - philosophic - economic learning and realizing. It made me think about Hippocrates' phrase about love; and iit does not establish limits or respect boundaries.
To take care is much simpler than diagnose and threat, but it goes beyond. Though I didn't speak Greek, only to touch amd to smile were eough to comprehend the meaning of love and for the art of healing. And this lesson I'll carry for all my life!
Leonardo Horacio de Brito, 2007
Medical Student in Brazil
Spanish students in Athens (September 2009)
“This experience for me was gratifying for three main reasons: the medical experience because now I know how they work in the department of paediatrics in another country, the trip to Athens because it is a wonderful place, really nice and with a huge cultural interesting and, of course, all the great friends that I made in these exchange. I have never could forget them. Finally I want to thank all IFMSA members for doing possible this kind of experiences and I want to encourage us in order to continue with our IFMSA exchanges.”Tina Martin Gonzalez, Spain, September 2009
“I didn´t expect so much of everything...the country with its wonderful islands and ancient towns, getting used to a different hospital organization, those nice students taking care of all the incomings and, the most important to me, knowing so much people of different parts of the world and living 24 hours a day with them, because they are now real friends.
An experience you must live. Definitely”
Paloma Lopez, Spain, September 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)